07.01.2020 / Çanakkale / P.S.1
Sevgili Nilgün
Zaman su gibi akıp geçiyor.
Yoldayım ve katı haldeyim.
İçimde sürekli intiharlarına sürüklenen kelimeler var.
Anlatamıyorum, yoruldum.
Bazı günler yazı yazamayacak kadar bitkin düşüyorum.
Öğle uykularına başladım.
Biliyor musun?
Uyku, ölüm ve yaşam arasında kedisiz bir durak.
Yani hislerimin azaldığı vakit…
Bazı duraklarda çok kötü insanlarla karşılaşıyorum,
Onlar ben dâhil her şeyi kırmaya çalışıyorlar.
Seni özlüyorum.
Hiç göremediklerimi, hiç duyamadıklarımı…
Denedim. (Neyi?)
Yeterince iyi miydim anlamlandıramıyorum.
Bir keresinde bir Ah’lar Ağacı bana
“Sen her şeyden önce cevaplanması gereken bir mektupsun” demişti.
Gerçekten öyle miydi?
Sevgilerimle
Mert Kişot