24.06.2020 / Didim / P.S.10

Sevgili Nilgün

Sonsuzca kıvrılabilir acı kalbime

Denizi örtecek olan sis, yarın tekrardan sevebilir ellerimi

Yeniden gidebilirim adını hiç ezberleyemediğim “O” şehre

Çünkü artık yitik bu mektup, tamamlayacak tılsımın özünü

Tinimden akan sularla

Çocukluğum, turuncu bir balık koyuyor sırça fanus’a

O denli ağır

Karanlığın gözleri siyah yuttuğu için mi?

Bu anlamsız gölge hep peşimde

O denli sessiz

Gümüşten bir yolu, aynı şiirde olduğu gibi yürüyorum Nilgün

Yönsüz bir pusula gibi…

Sevgilerimle

Mert Kişot