24.06.2020 / Didim / P.S.10
Sevgili Nilgün
Sonsuzca kıvrılabilir acı kalbime
Denizi örtecek olan sis, yarın tekrardan sevebilir ellerimi
Yeniden gidebilirim adını hiç ezberleyemediğim “O” şehre
Çünkü artık yitik bu mektup, tamamlayacak tılsımın özünü
Tinimden akan sularla
Çocukluğum turuncu bir balık koyuyor sırça fanus’a
O denli ağır
Karanlığın gözleri siyah yuttuğu için mi?
Bu anlamsız gölge hep peşimde
O denli sessiz
Gümüşten bir yolu, aynı şiirde olduğu gibi yürüyorum Nilgün
Arkama bakmadan…
Sevgilerimle
Mert Kişot
